Potencjał, szansa, zaskoczenie, satysfakcja. (…) Na szczególną uwagę zasługuje ów kwartet pojęć w kontekście edukacji i kształcenia instytucjonalnego, w którym na określonych poziomach szkolnictwa różnie ocenia się kluczowość potencjału ucznia/studenta, szans rozwoju nauczyciela, elementu poznawczego zadziwienia oraz poziomu koniecznej satysfakcji u obu. (…) W aurze debaty społecznej na ww. tematy, przyjmującej polityczne i ekonomiczne oblicza, pojęcia potencjału, szansy, zaskoczenia i satysfakcji gdzieś się zagubiły. Nie zniknęły całkowicie z retorycznej sceny, jednak straciły ostrość i wyrazistość, przyćmione hasłami efektywności, innowacyjności, postępu, opłacalności. Nawet jakość, którą można rozumieć na wiele sposobów, nie tylko merkantylnie, ale także ideowo i filozoficznie, spopularyzowała się na tyle, że nie oddziałuje na wyobraźnię tak mocno. Czy zatem jako społeczność akademicka, której dotyczy poniższa książka i która jest jej zbiorowym Autorem, jesteśmy współcześnie skazani w szeroko rozumianym obszarze edukacji na zobojętnienie wobec nawarstwiającej się terminologii nauki, badań, ekonomii, filozofii i socjologii kształcenia, swoistej „dyskursologii”, próbującej opisać zjawiska, w których żywym organizmem doświadczalnym jest duet student – nauczyciel? Projekt wdrożeń tutoringu akademickiego w Uniwersytecie Gdańskim w latach 2014–2016, w efekcie którego powstała również ta książka, pokazuje, że nie.

Fragment Wprowadzenia