Wiara, tożsamość, przyjaźń są trzema istotnymi kategoriami. Obecne są one nie tylko w obszarze jednej wiary (chrześcijańskiej) czy jednej kultury (zachodniej), ale funkcjonują (czy winny funkcjonować) w każdej autentycznej kulturze i w każdej religii, zarówno Wschodu, jak i Zachodu. Przyjaźń – jako forma otwierania się na innych i aktywnego uczestniczenia w ich historii – pozwala rozwijać tożsamość i wzbogacać wiarę. Przyjaźń pozwala godzić skrajnie odmienne i kontrastujące ze sobą doświadczenia i działania. Ponieważ przyjaźń żyje pragnieniem osiągnięcia większej całości, nie pozwala człowiekowi (i kulturze) na to, aby trwał biernie w miejscu; broni go przed wszelką formą mentalnego czy duchowego „okopania się” na zajmowanych już pozycjach.

Fragment książki

(Z.J. Kijas, „O tożsamości, wierze i przyjaźni”)