Jeśli nie damy się zwieść etykietom, takim jak: „skromny, ale niewątpliwy talent”, „materiał na wiersze niż wiersze same”, „beznadziejnie słodka banalność”, i przyjrzymy się bez wysoko modernistycznych uprzedzeń międzywojennej twórczości kobiet, którą te etykiety pacyfikują, wiele zagadnień, dotąd bezdyskusyjnych w historii literatury polskiej, ujawni swą nieoczywistość.

dr Agata Zawiszewska


Podczas lektury tego tomu uderzyła mnie rozmaitość wątków, rozległość pola badawczego, geografii literackiej, omawianych gatunków, tendencji, inspiracji. Nieco górnolotnie powiedziałabym, że monografia jawi się jako wielka odkrywka z pracującymi w niej wieloma badaczkami (i badaczem).

Z recenzji prof. zw. dr. hab. Ingi Iwasiów


Problem Dwudziestolecia mniej znanego, jak się okazuje, wiąże się z problemem zapisu biografii: tej nieznanej – do zrekonstruowania, ale i tej znanej – do nowej interpretacji. Jest to trudność nie natury technicznej, ale – powiedziałabym – filozoficznej, a czasami politycznej. Biogram jako narracja jedno- czy wielogłosowa? O podmiocie, ale jak rozumianym (kartezjańskim czy postkartrezjańskim)? Czy konstrukcja biogramu powinna brać pod uwagę różnicę seksualną? Jak pisać biogram kobiety? Odpo¬wiedzi na te pytania szczególnie się komplikują, gdy próbujemy poddać rozumieniu transformacje albo uwikłania jednostkowego życia w sieć społecznych i politycznych procesów. A trudny czas, o którym mówi książka, musi się przekładać na trudność i pisania, i rozumienia.

prof. dr hab. Krystyna Kłosińska