Z dziejów polszczyzny artystycznej
Seria „Z dziejów polszczyzny artystycznej” pomyślana została jako cykl wydawniczy prezentujący wyniki badań nad językiem polskich pisarzy i właściwościami stylistycznymi tekstów rodzimej literatury. Pierwsze tomy cyklu dotyczyć będą twórczości Stanisława Wyspiańskiego. Stanowią one plon nowatorskiego projektu badawczego „Słownictwo dyferencjalne w dramatach Stanisława Wyspiańskiego. Studia leksykologiczno-leksykograficzne”, finansowanego w ramach Narodowego Programu Rozwoju Humanistyki, a realizowanego na Wydziale Polonistyki UJ .
Zamierzeniem wykonawców było wszechstronne opisanie używanego przez pisarza słownictwa wykraczającego poza ramy polszczyzny ogólnej. Badaczom przyświecał cel czysto poznawczy – pokazanie językowej kreatywności jednego z największych mistrzów polskiego słowa, ale także praktyczny. Postanowili oni bowiem dostarczyć zarówno osobom zainteresowanym twórczością autora profesjonalnie (wydawcom, inscenizatorom, tłumaczom), jak i szerszym kręgom czytelników funkcjonalnych i wiarygodnych narzędzi objaśniających zawiłości indywidualnego stylu Wyspiańskiego. Podjęty program badawczy nawiązuje do najlepszych tradycji polskich studiów nad językiem i tekstem artystycznym, zapoczątkowanych przed laty w Krakowie przez Zenona Klemensiewicza.
Zamierzeniem wykonawców było wszechstronne opisanie używanego przez pisarza słownictwa wykraczającego poza ramy polszczyzny ogólnej. Badaczom przyświecał cel czysto poznawczy – pokazanie językowej kreatywności jednego z największych mistrzów polskiego słowa, ale także praktyczny. Postanowili oni bowiem dostarczyć zarówno osobom zainteresowanym twórczością autora profesjonalnie (wydawcom, inscenizatorom, tłumaczom), jak i szerszym kręgom czytelników funkcjonalnych i wiarygodnych narzędzi objaśniających zawiłości indywidualnego stylu Wyspiańskiego. Podjęty program badawczy nawiązuje do najlepszych tradycji polskich studiów nad językiem i tekstem artystycznym, zapoczątkowanych przed laty w Krakowie przez Zenona Klemensiewicza.